Zamów tłumaczenia tekstów i dokumentów o dowolnej złożoności na język norweski lub z języka norweskiego w biurze tłumaczeń Nota Bene w Warszawie i Gdańsku!
Z jakimi rodzajami tekstów pracuje Biuro Tłumaczeń NotaBene?
- Tłumaczenia techniczne z języka norweskiego i na język norweski – tłumaczymy wszelkie projekty z zakresu elektroniki, lotnictwa i przemysłu stoczniowego, rolnictwa, przemysłu, petrochemii itp. W tym celu wybieramy tłumaczy, którzy rozumieją specyfikę danej branży.
- Tłumaczenia dla branży IT z i na język norweski w celu lokalizacji aplikacji, gier, oprogramowania i stron internetowych
- Tłumaczenia medyczne z języka norweskiego i na język norweski – książki, poradniki, artykuły w specjalistycznych wydaniach drukowanych i internetowych, epikryzy chorób, korespondencja z instytucjami medycznymi, transkrypcje i tłumaczenia wyników badań, instrukcje do leków i wiele innych. Ten rodzaj tłumaczeń wymaga bezbłędnej znajomości terminologii medycznej oraz wysokiej dbałości o szczegóły, nie pozostawiając żadnych niejasności, gdyż często wykonywana praca może mieć wpływ na zdrowie lub życie wielu osób.
- Tłumaczenie prawne: mówimy o tłumaczeniu dokumentów korporacyjnych: statutów, aktów rejestracyjnych, umów założycielskich, umów, pełnomocnictw, akt sądowych i wielu innych podobnych dokumentów.
- Tłumaczenia ekonomiczne: ten rodzaj tłumaczeń obejmuje tłumaczenie bilansów, deklaracji podatkowych, faktur płatniczych, listów przewozowych, dokumentów przetargowych itp.
- Tłumaczenie literackie lub beletrystyczne to tłumaczenie dzieł literatury pięknej, materiałów marketingowych i reklamowych. W przeciwieństwie do poprzednich rodzajów tłumaczeń, w tym przypadku jest więcej miejsca na kreatywność tłumacza, ponieważ nie ma potrzeby tłumaczenia dosłownie „słowo w słowo”. Najważniejsze jest to, aby przetłumaczony materiał miał taki sam efekt jak oryginał, a często dobry tłumacz sprawia, że jest jeszcze lepszy.
Uprzejmie prosimy wziąć pod uwagę, że chodzi w tym przypadku o tłumaczenie, opatrzone jedynie pieczątką naszego biura. Jeśli potrzebujesz tłumaczenia uwierzytelnionego (potocznie „przysięgłego”), prosimy o wstępne poinformowanie naszego menedżera. Tłumaczenie uwierzytelnione może być sporządzone tylko w pewnych kombinacjach językowych
Jak powstaje tłumaczenie z języka polskiego, ukraińskiego lub rosyjskiego na język norweski?
Przede wszystkim należy zlecić tłumaczenie z języka norweskiego lub na język norweski. W tym celu należy przesłać tekst źródłowy i określić wymagania dotyczące tłumaczenia na język norweski. Następnie Specjalista ds. Obsługi Klienta Biura Tłumaczeń Nota Bene sporządza SIWZ, która uwzględnia wszystkie cechy szczególne zlecenia. W razie potrzeby, jeśli projekt ma być użyty więcej niż jeden raz, tworzony jest unikalny słownik, aby zapewnić jednolitość i poprawność użycia terminologii.
Nad każdym projektem pracuje kilkuosobowy zespół profesjonalistów: tłumacz, korektor, redaktor, kontroler jakości, projektant layoutu oraz kierownik, który jest pod telefonem w godzinach pracy. W celu zmniejszenia czynnika ludzkiego biuro tłumaczeń korzysta z nowoczesnych usług sprawdzania interpunkcji, idiomów, wyrażeń liczbowych i formuł. Materiał jest również weryfikowany przez redaktora naczelnego.
Poufność informacji uzyskanych w trakcie tłumaczenia na język norweski jest zapewniona poprzez zawarcie specjalnej umowy NDA, jeśli klient sobie tego życzy. Możliwa jest dostawa dokumentów do każdego kraju na świecie.
Bardzo rzadko stosujemy dodatkowe opłaty za „pilność” lub „specjalistyczny temat”, więc możesz mieć pewność, że cena nie wzrośnie, gdy projekt zostanie dostarczony. To prawda, że w rzadkich przypadkach, gdy „potrzebujemy tego na wczoraj” i klient jest skłonny zapłacić wyższą stawkę za pracę zespołu poza normalnymi godzinami pracy, w nocy lub w weekendy, koszt może zostać zwiększony, ale wzrost ten jest zawsze negocjowany z klientem z wyprzedzeniem.
Ciekawostki o języku norweskim
Język norweski nie jest bynajmniej jednym z najbardziej rozpowszechnionych języków na świecie. Mimo to posługuje się nim około 4,5 miliona osób. Jest to język używany wyłącznie w Norwegii, a jego słownictwo i gramatyka są bardzo zróżnicowane. Język norweski ma swoistą urodę, podobnie jak kraj, w którym jest używany.
- Język norweski należy do grupy germańskiej, podgrupy skandynawskiej. Pochodzi z języka staroskandynawskiego, który był kiedyś jednym z najbardziej rozpowszechnionych języków. Uważa się, że język norweski ukształtował się w czasie przybycia do Skandynawii chrześcijaństwa (około 1030 roku), wraz z którym pojawił się alfabet łaciński. Wcześniej Skandynawowie używali pisma runicznego.
- Język norweski jest bardzo podobny do szwedzkiego i duńskiego. Nic dziwnego, bo Norwegia przez długi czas była częścią Danii, a potem była całkowicie zależna od Szwecji. Przez pewien czas duński był nawet oficjalnym językiem pisanym kraju, używanym przez elitę społeczeństwa. Norwegia uzyskała pełną niepodległość dopiero w 1905 roku. Od tego czasu Norwegowie przywiązują dużą wagę do zachowania swojej tożsamości językowej. Islandzki i farerski są również blisko spokrewnione z norweskim.
- Co ciekawe, wynik jest taki, że język norweski znajduje się jakby pośrodku między szwedzkim a duńskim. Szwedzi i Duńczycy rozumieją język norweski, ale ledwo rozumieją siebie nawzajem.
- Oficjalnie istnieją dwie urzędowe formy języka norweskiego: bokmål (lit. „mowa książkowa”) i nynorsk (lit. „nowy norweski”). Oba zostały uchwalone stosunkowo niedawno, bo w 1929 roku. Przy tym Bumol jest bardziej rozpowszechniony; mówi nim około 90% mieszkańców miast i jest on szerzej wykorzystywany w środkach masowego przekazu. Ten dialekt jest najczęściej studiowany przez obcokrajowców. Nynorsk zaś jest bardziej rozpowszechniony na obszarach wiejskich.
- Jak to często bywa w przypadku języków europejskich, język norweski ma wiele dialektów. Ich dokładna liczba nie jest nawet znana. Nie jest niczym niezwykłym, że mieszkańcy jednej wsi mówią dialektem, który jest trudny do zrozumienia dla mieszkańców innej wsi, nawet jeśli znajduje się ona w pobliżu. Jednak z biegiem czasu i rozwojem komunikacji różnice między dialektami stopniowo się zacierają.
- Z biegiem lat różnice między Bukmolle i Nynorsk powoli się zacierają, uważa się, że oba dialekty stopniowo połączą się w jeden język. Na początku XX wieku podjęto kilka takich prób, ale były one bezowocne, ponieważ ludzie nie chcieli zmieniać niczego w swojej mowie, a także z powodu niedostępności niektórych części Norwegii.
- W 1917 roku podjęto się ogromnej gramatycznej „rewizji” języka norweskiego. W szczególności zdecydowano się na „norwesyzację” słów obcego pochodzenia. W rezultacie angielskie słowa kończące się na „-tion” zostały zastąpione przez „-sjon” (nation – nasjon). Ogólnie rzecz biorąc, w tym czasie dokonano wielu zmian i przeorganizowań, z których wszystkie wynikały z przyczyn politycznych.
- Jeśli przeraża Cię skomplikowana gramatyka, być może powinieneś podjąć naukę języka norweskiego. Na przykład, czasownik „er” („być”), który jest obowiązkowy we wszystkich językach europejskich, ma taką samą formę dla wszystkich zaimków: jeg er, du er, vi er… Przeczenie jest tworzone przez dodanie cząstki „likke” po czasowniku, niezależnie od jego czasu. Na przykład, jeg er (’jestem’) jeg er likke (nie jestem). Aby uczynić zdanie pytającym, po prostu umieść czasownik przed zaimkiem: er jeg? („czy ja jestem?”). Te same zasady odnoszą się do czasownika 'ha’ (’mieć’): jeg har, du har, vi har…
- Pierwszy słownik języka norweskiego ukazał się w 1634 roku. Była to książka o nazwie Termini legales norvegici autorstwa norweskiego szlachcica o nazwisku Jens Bjelkes. Był on przeznaczony dla duńskich mężów stanu, którzy wyjeżdżali na służbę do Norwegii. Był to początek ery mieszania się tych języków.
- Jedną z cech wyróżniających język norweski jest litera „å”, występująca również w innych dialektach skandynawskich. Niemniej jednak pojawiła się ona w języku dość niedawno, bo w 1917 roku, kiedy to użyto jej zamiast podwójnego „aa”. Litera å pochodzi z języka szwedzkiego, w którym jest używana już od XVI wieku. Jednak litera ta nie odniosła jeszcze ostatecznego zwycięstwa, nadal można spotkać słowa zawierające „aa”.
- W języku norweskim nie ma rodzajnika określonego. Aby wskazać na obiekt, mówca po prostu wstawia rodzajnik określony na końcu słowa. Na przykład, en katt (kot) staje się katten. W języku tym istnieją trzy rodzajniki nieokreślone: en dla rodzaju męskiego, ei dla rodzaju żeńskiego i et dla rodzaju nijakiego.
Pracujemy od ponad 20 lat i przez ten czas nauczyliśmy się pracować dobrze . Powierz nam swój projekt i uzyskaj wspaniały rezultat za rozsądną cenę!
